Слушать Разил Исмагилов - Сагынырмын.mp3

Вакыт узар,еллар артта калыр
Йөрәк кайтыр, кайтыр уткәнгә
Сызылып утәр яшьле хатирәләр
Карашларын искә төшкәндә
Сагынырмын, шундый сагынырмын
Белмим шулай купме янармын
Мәхәббәтне юк диюче булса
Килсен миңа жавап табармын
Сагынырмын, шундый сагынырмын
Белмим шулай купме янармын
Мәхәббәтне юк диюче булса
Килсен миңа жавап табармын
Айга карыйм, ул да юксына кук
Безнен кебек гашыйк жаннарны
Сусауларга серле дәвалар юк
Кунел аңлый, йөрәк аңлармы
Сагынырмын, шундый сагынырмын
Белмим шулай купме янармын
Мәхәббәтне юк диюче булса
Килсен миңа жавап табармын
Мин нур алам яшәу гөлләремә 
Мәңге кайнар ике кояштан
Берсе күктә,берсе җирдә аның
Төңгә керсәм,таңда уянсам
Сагынырмын, шундый сагынырмын
Белмим шулай купме янармын
Мәхәббәтне юк диюче булса
Килсен миңа жавап табармын
Сагынырмын, шундый сагынырмын
Белмим шулай купме янармын
Мәхәббәтне юк диюче булса
Килсен миңа жавап табармын

Певун выражает сильные чувства тоски и любви. Время уходит, оставляя позади воспоминания, которые вызывают слезы. Лирический герой скучает по кому-то, не зная, как долго будет гореть его пламя. Он задаётся вопросом, что делать, если любовь исчезнет, и ищет ответы. Обращаясь к луне, он видит в ней отражение своих чувств, понимая, что нет лекарства от тоски. Любовь — это вечный огонь, который согревает душу, подобно двум солнцам: одно в небе, другое на земле. Независимо от того, где он окажется, любовь всегда будет с ним.